Als je te maken krijgt met verlies, kun je het gevoel hebben vast te zitten.
Je blijft in kringetjes van gevoelens, gedachten en gedrag ronddraaien.
Het kan gaan om verlies van vanzelfsprekendheid, jeugd, gezondheid, werk, een toekomstbeeld, een rol, door scheiding, kinderen die hun eigen pad gaan of de dood.
De kunst is om te ontdekken wat er nodig is om je energie weer te laten stromen én te ontdekken waar je je energie naar uit wilt laten gaan.
Ik geloof in het belang van delen tijdens een dergelijk proces en 'loop' graag een stukje met je mee op je pad.
Dat 'meelopen' kan in allerlei vormen: een gesprek, een wandeling, oefeningen, je bewuste, onbewuste en onderbewuste onderzoeken.
De werkvormen die ik bij verlieskunde heb geleerd vullen mijn op TA gebaseerde manier van werken erg mooi aan. Ik gaf mijn eindwerkstuk de titel: 'Ik kan het niet alleen'.
Dit geldt voor ons allen, maar wordt in onze maatschappij door velen niet erkend.
Ook ikzelf heb in mijn leven de neiging het 'alleen te willen kunnen'. Nu ik dat steeds meer los kan laten ervaar ik mijn leven en mijn ontmoetingen met velen als heel veel rijker.
Ik zie contact als uitweg uit iedere, door jou als lastig, zwaar of ondraaglijk ervaren situatie.
Contact met de ander en contact met jezelf.